Daarbij gaat het natuurlijk niet alleen om de persoonlijke vaardigheden van een bestuurder of ondernemer. Want zelfs als hij of zij alle eigenschappen bezit om te kunnen denken vanuit een win-win model, kan verbinden, begrijpt dat er een bepaalde mentaliteit nodig is om te kunnen samenwerken, scherp voor ogen heeft waar organisaties complementair kunnen zijn en cultuurverschillen kan overbruggen … dan is het – nadat het glas champagne is geheven op de samenwerking – de organisatie die inhoud moet geven aan de samenwerking. En dan gaat het ineens om iedereen die betrokken is bij de samenwerking. Zijn de interne doelstellingen afgestemd op de samenwerking? Is überhaupt wel bekend binnen de organisatie wat het belang en de doelstellingen zijn van de samenwerking? Wordt er aandacht besteed aan communicatie en zijn er processen ingericht om de voortgang te blijven volgen en te managen? Kortom, zijn alle elementen van goed alliantiemanagement ingericht.

Het wordt tijd dat alliantiemanagement als volwaardig vak wordt benaderd.

Er wordt veel gesproken over de netwerkeconomie, de deeleconomie en ecosystemen. Allemaal nieuwe begrippen waarin één gemeenschappelijke noemer te vinden is: de kunst van samenwerken. Als dit onze toekomst is, dan wordt het tijd dat we alliantiemanagement gaan benaderen als volwaardig specialisme. Net als inkoopmanagement, verandermanagement of salesmanagement. En als je als bestuurder van mening bent dat jouw samenwerkingsvaardigheden prima ontwikkeld zijn, kijk dan nog eens kritisch of de mensen binnen je organisatie net zo ver zijn als jijzelf. Want één ding is zeker: de organisaties die het beste in staat zijn om allianties aan te gaan en tot een succes te brengen, zijn de winnaars van de toekomst.

Kijk zelf eens aan de hand van onderstaande tabel hoe volwassen jouw organisatie is bij samenwerkingsverbanden. Wellicht levert het nieuwe inzichten op en verlaagt het de drempel om het te hebben over verbeteringen daarin!

[1] Bron: Duysters en De Man