Drie obstakels voor alliantiemanagers

Het is soms een wiebelig en eenzaam pad als alliantiemanager

Tijdens onze Leergangen Alliantiemanagement zijn er altijd interessante discussies. Het blijkt dat het daadwerkelijk inrichten van alliantiemanagement geen eenvoudige opgave is. Alliantiemanagement is een nieuw vak. Dat betekent dat de managers die verantwoordelijk zijn voor samenwerkingsverbanden, tegen problemen aanlopen die nog niet echt onderkent worden. Zowel binnen de eigen organisatie als bij de samenwerkingspartner.

Drie obstakels waar alliantiemanagers mee worstelen gaan over het gebrek aan support van senior management, het ontbreken van alliantievaardigheden binnen de organisatie en het ontbreken van  alliantievaardigheden bij de samenwerkingspartner. Wanneer dit wordt opgelost, geeft het een geweldige boost aan het succesvol implementeren van allianties. 

1.    Ontbreken van support van senior management

Het succesvol managen van een alliantie veronderstelt dat het senior management ook daadwerkelijk begrijpt wat het betekent om met een andere organisatie samen te werken op gemeenschappelijke doelstellingen. Natuurlijk, je gaat samenwerken om je eigen doelstelling te bereiken. Maar het gaat niet alleen om je eigen doelen. Er is sprake van een gemeenschappelijk doel. Kennis van de doelen van de andere organisatie, kunnen denken in win-win en inzicht en begrip wat de andere organisatie drijft, zijn allemaal elementen die ook bij het senior management aanwezig moeten zijn. In de praktijk lopen alliantiemanagers er tegen aan dat senior management in naam wel wil samenwerken, maar als het spannend is, er vooral geredeneerd wordt vanuit de eigen doelstellingen. Het redeneren vanuit invloed, of wellicht zelfs macht, is vaak nog steeds gemeengoed. En dat zijn nu juist elementen waarop allianties niet gedijen. Natuurlijk is er altijd sprake van het uitoefenen van invloed. Maar als dit de bovenhand krijgt, gaat het onherroepelijk mis in de samenwerking. Niet voor niets zijn diepgaande kennis van allianties en samenwerkingsvaardigheden belangrijke succesfactoren voor allianties. En dat geldt dus ook voor senior management. Het is dan ook een belangrijke taak voor alliantiemanagers om senior management mee te nemen in het nieuwe denken over het succesvol implementeren van samenwerkingsvaardigheden.

2. Het ontbreken van alliantievaardigheden en managementtools binnen de organisatie

Al eerder schreef ik een aantal blogs over het feit dat succesvol samenwerken met andere organisaties een vak is. Tegelijkertijd wordt vrij snel verondersteld dat iedereen wel vaardigheden bezit om te kunnen samenwerken. Desondanks zijn er boeken volgeschreven over samenwerken binnen teams, binnen organisaties en ook zijn er talloze trainingen op dit gebied. Blijkbaar is het nodig om hier handvatten en trainingen voor te geven. Waarom is het dan zo lastig over te brengen dat samenwerken met andere organisaties nog complexer is dan binnen de eigen organisatie? Alliantiemanagers zijn vaak aangewezen op hun persoonlijke kwaliteiten om een samenwerking inhoud te geven en te besturen. Maar een alliantiemanager bestuurt de alliantie en doet niet alles zelf. Er moet management informatie beschikbaar komen, vaak in samenwerking met de partner, medewerkers van verschillende afdelingen krijgen met medewerkers van de partner te maken, communicatieafdelingen moeten met elkaar samenwerken etc. Kortom, een samenwerking kan door alle geledingen van een organisatie heenlopen. De consequentie is dat niet alleen de alliantiemanager vaardigheden moet bezitten om succesvol samen te werken maar dat dit een organisatievraagstuk is.   

Dit betekent dat er vaardigheden ontwikkeld moeten worden gericht op die personen die te maken krijgen met de alliantie. Het aanwezig zijn van de juiste tools om de alliantie te volgen en te evalueren is cruciaal. Tegelijkertijd moeten er processen worden ingericht waarmee alliantiebesturing een plek krijgt binnen de totale bedrijfsvoering. Anders is samenwerken hobbyisme of een eenzame en tot mislukken gedoemde taak van de alliantiemanager. 

3. Het ontbreken van alliantievaardigheden bij de alliantiepartner

Stel we hebben een zeer kundige alliantiemanager. Hij of zij heeft goede support van het senior management die ook begrijpt op welke wijze allianties succesvol worden gemaakt. Management, alliantievaardigheden binnen de organisatie, het is allemaal op orde. De beoogde of aanwezige alliantiepartner heeft resources die van grote toegevoegde waarde zijn. Er is een goede match op organisatie en strategie. Alleen, het ontbreekt de partnerorganisatie volledig aan alliantievaardigheden en ook heeft men geen ervaring met allianties. Er wordt niet geëvalueerd, de samenwerkingsmentaliteit is matig en er zijn geen processen of tools om de samenwerking te besturen. Een dergelijke situatie komt in de praktijk vaak voor. Dit betekent dat de alliantiemanager er een taak bij krijgt. Want het zelf beschikken over alliantievaardigheden geeft je ten opzichte van je partner geen voordeel. Integendeel, het gaat namelijk helemaal niet over het behalen van een voordeel op je partner. Het gaat erom dat je gezamenlijk een doel bereikt waarvan je beiden blij wordt. Dat betekent dat je er zelf alle belang bij hebt dat je alliantiepartner net zo vaardig is om de samenwerking succesvol te maken als jijzelf. Het is de taak van de alliantiemanager om goed te onderzoeken op welk “volwassenheidsniveau” de partnerorganisatie zich bevindt. En indien nodig, de partner te ondersteunen bij het ontwikkelen van die vaardigheden. Wanneer je dit besef hebt, kun je samen met je partner daadwerkelijk inhoud geven aan gemeenschappelijke doelen. 

Meer weten over professioneel samenwerken en allianties? Bel gerust.

Wim Witteveen

06-104 39 460